jueves, 17 de noviembre de 2011

El Romanticismo: Ludwig Van Beethoven



Beethoven fue compositor, director de orquesta y pianista alemán. Es un músico que abarca el estilo del Clasicismo y los inicios del Romanticismo musical, influyendo de forma decisiva en la música posterior. Nació en Bonn en 1770 y murió en Viena en 1827. Fue hijo y nieto de músicos, por lo que su padre lo inició en este arte. Intentando emular a Mozart, fue instruido de forma muy severa, incluso lo presentaban como niño prodigio ocultando su verdadera edad para impresionar más al público. A pesar de esto, Beethoven tenía tanta disposición hacia la música que se volcó totalmente en ella. Gracias a Neefe, Beethoven entró en la corte vienesa como organista de capilla. Allí conoció a numerosos autores , entre ellos Haydn, y es muy probable que tocara ante el mismísimo Mozart. Viena era un gran centro musical y el genio pronto adquirió fran fama y admiración. En 1800 notó la pérdida progresiva de la audición, comenzando sus angustias vitales. Tuvo que abandonar la dirección orquestal viéndose obligado a comunicarse a través de los cuadernos de conversación, de los cuales se conservan la mitad. El autor comienza a refugiarse en sí mismo, coincidiendo con una explosión creadora increíble; sonatas, cuartetos, sinfonías, su ópera Fidelio... hasta llegar a su cima con la 9ª Sinfonía y su Misa Solemnis. En los últimos años de su vida cmpuso los cuartetos de cuerda, innovadores para su tiempo. Debido a un aneumonía muere en 1827. A su entierro asistieron 20.000 personas.
Elisa Rivas

miércoles, 16 de noviembre de 2011

14 de julio de 1789: La Toma de la Bastilla


La Toma de la Bastilla se produjo en París el 14 de julio de 1789 y su caída en manos de los revolucionarios parisinos supuso simbólicamente el fin del Antiguo Régimen y el inicio de la Revolución Francesa. La importancia de la Toma de la Bastilla radica en su valor simbólico representando el derrumbamiento del absolutismo de la monarquía francesa. La Bastilla era una fortaleza medieval de escaso uso en el siglo XVIII. En los Cuadernos de Quejas de la ciudad de París ya se pedía su destrucción y el ministro Necker pensaba destruirla por su alto coste de mantenimiento. En 1788 se había decidido su cierre, lo que explica que tuviera pocos presos en 1789. La imagen revolucionaria ampliamente difundida del mito de una prisión donde se pudrían sus víctimas no corresponde con el uso de la fortaleza en el momento de su toma pero si refleja una realidad que había existido desde el siglo XVII. El acontecimiento tuvo una fuerte resonancia en Europa entera, no tanto por la importancia del suceso, sino por su valor simbólico, que aún perdura como señal en la historia de las revoluciones. Durante el reinado de Luis XVI, Francia tuvo que confrontar una grave crisis financiera originada por los altos gastos de la intervención en la Guerra de la Independencia de los Estados Unidos, por el despilfarro de la Corte real y por un desigual sistema de impuestos que sólo gravaba al pueblo llano y a la burguesía (Tercer Estado). El rey decidió convocar a los Estados Generales para buscar la salida de las crisis, aceptando aumentar la representación del Tercer Estado hasta entonces infravalorado pero esto no fue aprobado por la nobleza y el alto clero. Por ello el 17 de junio de 1789 los representantes del Tercer Estado se reunieron como Asamblea Nacional Constituyente cuyo propósito era crear una Constitución para el país echando por tierra el Antiguo Régimen. El ambiente de París era muy tenso: la situación de Francia era insoportable, el precio del trigo muy elevado, la presencia de las tropas reales en las calles… La tensión aumentó cuando se conoció la destitución de Necker y el pueblo se echó a la calle pidiendo la rebaja del precio del pan. La Asamblea creó una milicia burguesa. El pueblo necesitaba armas y para conseguirlas se dirigió a la Bastilla. Tras unas tensas negociaciones y cuando los asaltantes se hicieron con algunos cañones, el gobernador Delaunay optó por la rendición. Tras la rendición Delaunay fue decapitado y su cabeza fue pinchada en una pica y paseada por la ciudad. Fue el primer acto del terror revolucionario.

Sandra Núñez/Tamara Vázquez

martes, 15 de noviembre de 2011

O Romanticismo alemán: Friedrich


"O camiñante sobre o mar de néboa" é unha obra do pintor alemán Caspar David Friedrich, reresentante do Romanticismo. O século XIX comeza coa expansión napoleónica, Napoleón quere levar os logros burgueses da revolución a Europa. Tras a súa derrota en Waterloo, impóñese en Europa a restauración a través do Congreso de Viena. Isto da lugar ás oleadas revolucionarias de signo liberal-nacionalista do XIX. Na segunda metade do século materializaranse as unificacións de Italia e Alemania. Neste cadro de Friedrich exprésase o sentimento do home fronte a grandiosidade da natureza, tema característico do Romanticismo. Exáltase a paisaxe xermana de bosques e néboas encarnación do espírito do pobo alemán. Nesta obra podemos observar a un home no centro da composición sobre unhas rochas e de espaldas ó espectador, algo propio dos cadros de Friedrich. Os elementos atópanse formando unha pirámide ademáis de observar un gran contraste de cores branco-azulados e negros. Outros pintores románticos que exaltan os sentimentos e a liberdade da creación son os pintores Delacroix e Gericault, os músicos Chopin, Schubert, Schumann e Bethoven e os escritores Lord Byron, Keats, Goethe e Víctor Hugo.
Alba González

lunes, 14 de noviembre de 2011

George Washington: o primeiro presidente dos EEUU


George Washington foi o primeiro presidente dos Estados Unidos de América. Nace o 22 de febreiro de 1732 en Virixinia. Recibiu unha escasa educación, formouse como agrimensor, un oficio que consiste no estudo do terreo agrario, o que lle proporcionaría uns importantes coñecementos sobre o relevo das colonias. Con só vinte anos herda unha situación económica acomodada, era propietario de grandes extensións de terras, escravos, etc. e posuía un cargo na administración aínda que tamén traballa para unha empresa da metrópole inglesa que explotaba os recursos de América. Pero realmente a súa vocación era a militar. Era un defensor da política colonialista e da coroa británica, aínda que non lle gustaba o sistema financieiro e de impostos seguido pola metrópole. Casou con Martha Dandridge, unha viúva rica. Desta forma os dous continúan comprando terras convertíndose así en grandes terratenentes. Nese mesmo ano os británicos estaban enfrontados cos franceses-canadienses debido a unha disputa polo terreo no noroeste das colonias e o goberno colonial decide nomear a George tenente coronel. Envíano como dirixente do exército á guerra, que culmina coa victoria das colonias, isto deulle unha gran fama, que utilizaría nos próximos anos na política, a súa nova faceta. O coste desta guerra "A dos sete anos " ía recair por orde explícita da coroa nos colonos, estes negáronse a pagar a factura da guerra mediante impostos, excepto que as colonias americanas estivesen representadas no Parlamento británico e dita petición foi rexeitada. Os habitantes das colonias xa estaban cansos das políticas fiscais cambiantes da metrópole xunto a uns prezos dos produtos (tabaco, algodón, té...) en caída libre impostos pola compañía inglesa das Indias. George , vendo que os seus intereses se estaban vendo afectados decidiu retirar o seu apoio a metrópole, e como el moitos colonos, o que os levou a disfrazarse de indios e tirar todo o cargamento de té que ia sair de Boston a metrópole ao mar, este feito simbólico coñecese o Motín do té (1773), e considerase unha unha falta grave das colonias polo que a coroa responde cunha cuantiosa multa aos cidadáns de Massachussets para amortizar a perda. Estes néganse a pagar. O 4 de Xullo de 1776 proclaman a Declaración de Independencia dos Estados Unidos, redactada por Thomas Jefferson. Na Declaración promúlgase a liberdade, a igualdade, o dereito a rebelión contra a tiranía, a división de poderes... tamén se redacta a Declaración de Dereitos do home en Virxinia. Con este panorama estala a guerra, nunha primeira fase (1775-1777) Washington dirixe aos rebeldes a unha vitoria sobre os británicos, mediante a táctica das guerrillas, a batalla máis importante foi a de Saratoga que marca o inicio da segunda etapa, na cal Francia e España axudan aos insurxentes a derrotar a metrópole na batalla final de Yorktown en 1782, esta vez a estratexia rebelde consistiu na procura do desabastecemento do inimigo. En 1783 firmase a Paz en Versalles e o Reino Unido recoñece os EE.UU. de América. Despois disto promulgase unha Constitución que contempla a división de poderes; o poder lexislativo (senado e a cámara de representantes), xudicial (tribunal supremo) e o poder executivo que ocuparía o prestixioso político George Washington , tras unhas eleccións cun sufraxio universal masculino branco (só podían votar os homes maiores de idade brancos), no cal recibiu o 100% dos sufraxios, non se presentou por ningún partido nin estaba a favor deles porque cría nos candidatos e non no poder dunhas siglals. Era moi carismático, e tiña un amplo sentido democrático e administrativo, el impulsou a economía do país, facendo tratados comerciáis con Marrocos, Gran Bretaña... ademáis Washigton impuxo impostos as bebidas alcohólicas e tabaco. El tamén introduciu o límite por mandato presidencial a oito anos. Foi presidente dende abril de 1789 e marzo de 1797. Retirouse da vida política pero aínda mantiña un importante papel no exército dedicándose tamén a agricultura. Morre en 1799 debido a unha neumonía. Os estadounidenses recoñecéronlle o seu mérito e entrega ao pais poñendolle o seu nome a capital, Washington.

Martín Mejuto

martes, 8 de noviembre de 2011

A liberdade guiando o pobo


Este cadro ilustra un gran momento histórico, a Revolución de 1830 en Francia. O autor, Eugène Delacroix, foi o máximo representante do Romanticismo pictórico francés. Como curiosidade, salientar que o pintor asina a obra nun tablón de madeira que se atopa no cadro o carón do neno armado. A figura de muller que se atopa no centro alzando unha bandeira francesa é a representación da liberdade francesa frente a opresión do monarca francés Carlos X. A figura do home que aparece á dereita da muller empuñando un arma é o propio Delacroix, que se pintou a si mesmo no cadro. A composición é piramidal. Na base represéntanse as mortes que houbo nas xornadas revolucionarias, son os que loitaron pola liberdade. Nun segundo nivel están as armas e n centro, cúspide da pirámide, está a liberdade en forma de muller semiespida, xa anteriormente comentada. A policromía do cadro, así como os contrastes de luces e sombras creadas polo pintor, crean un escenario dramático. A victoria do pobo de París na Revolución de 1830 marca o inicio dunha nova época, a de Luis Filipe de Orleáns oposto ós principios da Restauración.
Brais Vázquez

sábado, 5 de noviembre de 2011

María Antonieta: a película


"María Antonieta" é unha película de 2006 dirixida por Sofía Coppola. Baséase na biografía da raíña de Francia. A historia comeza cando María Antonieta, con catorce anos, é afastada da súa familia en Viena e levada á suntuosa corte de Versalles en París, para contraer un matrimonio concertado co herdeiro do trono de Francia, o futuro Luis XVI. O luxo, as festas e os amantes forman parte da vida da raíña na decadente corte francesa nos momentos previos á revolución. O fin da monarquía ten lugar no ano 1793 durante a Convención Xirondina. María Antonieta é levada á guillotina ó igual que o seu esposo Luis XVI.
A película acadou o Óscar ó mellor vestuario en 2006.
Isabel G. Piñeiro

A independencia dos EEUU


A independencia dos Estados Unidos de América é un feito moi importante da Historia Contemporánea. É a primeira vez que na historia recente unha colonia rompe os seus lazos coa súa metrópole. É unha revolución burguesa baseada nos principios da Ilustración. Da lugar á primeira Constitución democrática do mundo en 1787, cuxas bases son as da Ilustración (División de poderes, igualdade xurídica, así como os dereitos inalienables e as liberdades básicas do individuo plasmados no texto). Serve de exemplo ás revolucións posteriores: Francia, 1789, as revolucións de América Latina no primeiro tercio do XIX e as revolucións liberais europeas de 1820 e 1830, nas que a burguesía é a protagonista.
María Rico

O precedente da revolución pola independencia das colonias americanas: O motín do té



O Motín do Té foi o punto de partida da rebelión das colonias inglesas en Norteamérica contra a súa metrópole, Gran Bretaña que derivou nunha guerra pola independencia e no nacemento dunha nova nación: os Estados Unidos de América. No século XVIII establecéronse na costa leste norteamericana trece colonias con certa prosperidade económica. Os colonos viñan do vello continente en busca de perspectivas de futuro e progres que ofrecían unhas terras virxes. A prosperidade das colonias baseábase no comercio do algodón e do tabaco. Isto deu lugar a aparición dunha clase burguesa enriquecida. A orixe da protesta provén das pretensións da metrópole de gravar con novos impostos ás colonias, sen que estas puidesen enviar os seus representantes ó Parlamento británico. "Sen representantes non hai contribucións", era a frase máis repetida polos colonos. Cando en 1773, chegaron ó porto de Boston varios cargamentos de té sobre os que tiñan que pagar máis impostos, os colonos americanos disfrazados de indios tiraron o cargamento ó mar. O goberno inglés pechou o porto de Boston e os colonos romperon relacións cos británicos. A guerra entre as colonias e a metrópole comeza en 1773 e remata en 1783, ano no que Gran Bretaña recoñece a independencia. nacían así os Estados Unidos de América.
María Rico

A Ilustración: Voltaire


Voltaire nace o 21 de Novembro do 1694 e morre o 30 de Maio do 1778 en Paris. Foi un dos principais ilustrados ademaís de escritor, historiador, filósofo e avogado. O seu verdadeiro nome é Marie Arouet,Voltaire ven do apelativo "petit voltaire" que lle chamaban os seus familiares de pequeno. A súa obra mais coñecida e máis representativa é o "Tratado sobre a intolerancia", que foi condenado pola igrexa católica. Defende a tolerancia por riba de todo, xa que Voltaire foi sempre un inimigo da intolerancia e da superstición. Foi encadeado varias veces por defender as suas ideas. Unhas das súas frases máis famosas polo seu contido son: "Buscamos a felicidade, pero sin saber dónde, como os borrachos buscan a súa casa, sabendo que teñen unhaa" ou "Eu non estou dacordo co que vostede di, pero pelexaríame para que vostede puidera dicilo"
Paula Fernández